Svjedočanstva

Naš pas Lugo, bernski planinski pas, druželjubivo i miroljubivo stvorenje ovoga proljeća počeo je zaostajati u šetnjama i polako se vukao za nama pa smo isprva pomislili da možda nije u kondiciji. Zima je bila kišovita, puno smo radili, zapostavili i sebe i psa i naše šetnje.

No, kad se u proljeće počeo skrivati u podrumu i zavlačiti iza kuće u vlažan i taman prostor, jako smo se zabrinuli. Tako je počelo s našim Bakijem, predivnim bokserom koji je preminuo zbog leukemije.

Lugo je bio povučen, neraspoložen, bilo je jasno da je bolestan. Odmah smo ga odveli veterinaru, vađenje krvi pokazalo je lišmaniozu, srećom vitalni organi nisu bili zahvaćeni.

Veterinar je dao Alopurinol, 6 tableta ujutro, 6 navečer. To su inače tablete za giht koje piju ljudi i koliko nam je rečeno uspješno potiskuju tu opaku pseću bolest, ali se moraju piti doživotno. Bili smo u nevjerici, kako je pas kao Lugo s gustom bogatom dlakom, uvijek s ogrlicom mogao dobiti lišmaniozu. Kako je papatač mogao doprijeti do njegove kože i prenijeti mu bolest??

Počeli smo s Alopurinol, ali se Lugo nakon mjesec dana uboo na šapu i veterinar mu je dao antibiotik u injekcijama.

Reakcija je bila užasna. Psu su izbacile rane po cijelom tijelu i taj se proces širio nevjerojatnom brzinom. Uz to počeo se užasno češati i cvilio je pola dana. Nije imao mira, pola dana je išao gore dole po kući, stalno se češao ili se skrivao u mraku. Nije htio u šetnju, bio je potpuno depresivan. Dobio je težak zagušujući miris tijela, dlaka je počela brzo i jako opadati, ostao je bez dlaka na tijelu, ušima, ispod vrata gdje je nekada bila divna bijela kraljevska griva. Jedino je dlaku još imao na repu. Kako se češao, rane su se otvarale po cijelom tijelu, a iz tih velikih površina na bočnim prednjim stranama tijela i po sredini izlazila je sukrvica i nekakva tekućina. Iz očiju mu je izlazio gnoj. Teško ga je bilo gledati i prihvatiti da se tako muči.

Odlučili smo odustati od klasične terapije i započeti liječenje homeopatijom.

Zahvaljujući dr. Jelki Milić koja je klasični homeopat dobili smo broj dr. Zdravke Svetličić kojoj smo poslali detaljnu anamnezu, opisali Luga i njegove navike, poslali smo čak i fotografije s dječjeg rođendana na kojima se vidi kako se djeca igraju s psom i kako im dopušta da ga zajašu.

Dr. Svetličić je najprije poslala jedan pripravak, a zatim kako se stanje pogoršalo, počeo je jako tresti ušima u kojima je imao velike količine smole, poslala je drugi pripravak. Tako smo ujutro prema preporuci davali jedan lijek, a navečer drugi. Po svim pravilima, sat vremena nije smio ništa jesti i piti, a lijek smo mu davali uštrcavajući mu ga u usta plastičnom injekcijom. Nije mu bilo drago, ali znao je da to mora. Inače je nevjerojatno strpljiv i dobar naš Lugo.

Reakcije su bile gotovo dramatične, ostao je potpuno bez dlake, s teškim mirisom, ogoljen u ranama, ali je počeo odlično jesti što kod njega nije bio slučaj. Ubrzo mu se popravilo i raspoloženje iako je bilo ljeto i vrućine kad nije od velikog skakanja. Znao me je nakon mjesec dana homeopatske terapije dočekati usred dana po vrućini što prije nije bio slučaj.

Dr. Svetličić čak je u Londonu nabavila pripravak za Luga i to nam poslala poštom .

Davali smo mu najprije dvadesetak dana s pauzom, a onda ponovno. Svaki dan mu je stanje bilo bolje, rane su se povlačile, svrbež prestao, jeo je odlično, postao raspoložen, veseo i spreman za šetnju. Budući da je za vrijeme intenzivne bolesti pa i poslije kad se stanje počelo smirivati nije htio kupati u rijeci što je ranije obožavao, s vremenom se vratio i toj svojoj staroj navici.

Prije tjedan dana ponovno smo mu izvadili krv. Nevjerojatno, bolest za koju kažu da je neizlječiva i da se parazit ne može iskorijeniti nestala je. Nalaz u veterinarskom zavodu ovaj put je negativan, a stanje vitalnih organa odlično.

Nalaze smo odnijeli i našem veterinaru u Splitu i javili dr. Svetličić.

Pišem ovo kako bih sve čitatelje ovoga bloga ohrabrila za liječenje homeopatijom. Osobno puno mi je pomogla, a kao što svjedočimo pomogla je i Lugu. Zahvaljujem dr. Svetličić jer je pokazala svu ljubav prema poslu kojega obavlja te za uspješno izlječenje našeg psa Luga. Ovih dana je nemiran i cvili ali zato jer je susjedova kujica s kojom se igra topla pa su je susjedi zatvorili u kavezu. Možete misliti kako nam je, Lugo je opet nesretno zaljubljen. Pretpostavljam da je to za njega veliki stres kojemu nakon teške bolesti ne bi smio biti izložen ali ja vjerujem da je on pravi borac i da će preživjeti i ovu ljubavnu patnju. Hvala i dr. Milić iz Splita koja nam je preporučila dr. Svetličić koju svim blogerima od srca preporučam.

Rufus je bernski planinski pas, član naše obitelji i pas velikog srca. Znate one ogromne pse koji su toliko nježni da izgledaju poput likova iz crtića. Sve je bilo u redu do proljeća 2008. kad je počeo slabije jesti i dosta je smršavio iako mu je ponašanje bilo manje-više normalno. Ovo smo povezali s prvim vrućinama jer ljeti uvijek manje jede i traži hladnija mjesta po kući. Ostali simptomi, poput rjeđe dlake, gljivica na nosu i laganog crvenila očiju nisu bili alarmantni jer dlake ionako ima previše, a oči su mu lagano crvene od kada je bio štene.

Ali se uskoro nakon šetnje vratio kući sa krvarenjem iz nosa koje se nije moglo zaustaviti. Po preporuci veterinara napravili smo test na lišmaniozu koji je bio pozitivan. Nakon šoka, nevjerice i vječnog pitanja “zašto baš Rufus?” započeli smo terapiju alopurinolom. U početku dva puta dnevno po 8, a kasnije 12 tableta. Kontrola na lišmaniozu je bila zakazana za devet mjeseci, a u međuvremenu smo morali raditi kontrole krvi za jetru i bubrege (koji su, nasreću, uvijek bili uredni).

Sudbina je htjela da u šetnji sretnemo psa iste pasmine koji je homeopatijom pobijedio lišmaniozu. Otišli smo na konzultaciju sa dr. Svetličić i počeli sa homeopatskom terapijom. Alopurinol smo smanjivali svaki dan po 2 tablete i na kraju ga prestali davati.

U travnju 2010. smo napravili kontrolu u Splitu i oba testa su bila negativna. Krv je poslana i u Zagreb na analizu , ali se rezultat nije pokazao očekivanim. Najvjerojatnije je bio negativan pa su javili da se na putu nešto s krvi dogodilo i zatražili ponovno vađenje krvi za analizu. Ponovno smo poslali krv i čekali više od mjesec dana nalaz. Prema njihovom nalazu rezultat je pozitivan. Objasnili su to činjenicom da se u Zagrebu analiza radi na drugačiji način. U to baš i nismo vjerovali . Rufus je i dalje dobro raspoložen, jede bolje, udebljao se i previše pa smo mu morali reducirati prehranu. Sa 50 kg je došao do 64. Sada ima oko 57. Dlaka mu se još progustila, a oči su se razbistrile. Jedino što je počeo pokazivati manje znakove ljubomore.

Odustali smo od kontrole krvi u Zagrebu. Radimo mu povremeno testove krvi za bubrege i jetru. Homeopatiju uzima i dalje prema potrebi i savjetima dr Svetličić.

Vlasnici pasa u Dalmaciji su u velikom strahu od lišmanioze. Činjenica da je homeopatijom izliječena do sada neizlječiva bolest je mnogima pomogla da lakše dišu.

Zbog toga jos jednom veliko hvala dr.Svetličić !

Obitelj Kokan i Sanja Koceić

Malger Margareta i Nera

Poštovana gđa. Zdravka, željela bih vam zahvaliti na svemu što ste učinili za mog psića Neru. Naime prije dvije godine, kao što vam je poznato, dijagnosticirana joj je lišmanioza. Nakon godinu dana lječenja nalaz u razrjeđenom serumu 1:160 bio je pozitivan na lišmaniozu. Tada sam se za pomoć obratila vama, a prema preporuci ljudi koji su s vašim radom bili više nego zadovoljni.

Nakon cca godinu dana nalaz na lišmaniozu u razrjeđenom serumu 1:160 bio je negativan.

Nera je sada vrlo živahan psić i vjerujem da će tako biti i u buduće. Još jednom od srca vam hvala.

S poštovanjem Margareta

Лестер (Labrador Retriever) е мирољубиво, благородно и весело куче, секојдневно опкружено со луѓе и деца. Стар е 7 години и зад себе има три значајни титули за Првак на раса во класа на млади и двапати за Првак на раса B.O.B. (Best of breath).

Изминатите 3 години беа тешки за Лестер. Минуваше низ период во кој беше подложен на многу испитувања и терапии кои беа неизбежни поради неговото променето однесување, кожните промени, опаѓање на крзното, непријатна миризба и слично. Испитувањата и брзите тестови беа контрадикторни. Некои покажуваа дека Лестер е позитивен на Лишманиоза, други дека е негативен. Таа информација немаше никакво значење се додека не ни објаснија дека всушност станува збор за тешко заболување за кое вообичаено има точно дефинирана терапија со која би се продолжил животот на кучето, меѓутоа неговите витални органи полека ќе ја губат својата функција. Терапијата со лекот Алупуринол беше неизбежна и истата ја примаше подолг период меѓутоа неговата состојба не се подобруваше.

Пред околу една година по препорака од наша пријателка и доктор по ветеринарна медицина Славица Панчевска Саванович ни беше предложено да направиме испитувања на Факултетот за ветеринарна медицина во Скопје. Од извршените испитувања беше потврдена дијагнозата за болеста Лишманиоза. По овие сознанија не ни преостана ништо друго освен да побараме помош од докторот по ветерина и дипломиран хомеопат г-ѓа Здравка Светличич од Загреб која имала лични искуства со лечење на оваа болеста кај миленици. Д-р Здравка без оглед на далечината помеѓу Скопје и Загреб прифати да му помогне на Лестер. Процесот се одвиваше со целосно запознавање на кучето и неговите навики, однесување, промени итн. По неколку дена пристигна првата терапија.

Во текот на лекувањето кај Лестер имаше промени на подобро во неговото расположение како и промени кон подобро во однос на кожата и крзното. Да бидеме искрени, на почетокот бевме скептични меѓутоа НЕ се откажавме. Како минуваше времето работите одеа на подобро. По 7 месеци терапија по предлог на д-р Здравка направивме повторно испитување на Факултетот за ветеринарна медицина во Скопје. Резултатите беа негативни. Професорите и нивните соработници не веруваа во резултатите и не замолија да направат уште еден тест со кој 100% би го потврдиле негативниот резултат. За наша среќа резултатот беше повторно негативен, а професорите ни честитаа за истрајноста и храброста за ваквиот чекор со кој го излекувавме Лестер.

Неможеме да ви опишеме како се чувствувавме во тој момент. После долго време го гледавме Лестер со среќа, радост и мисла дека е здрав. Благодарение на д-р Здравка нашиот Лестер е здрав.

Ovo nase pismo pisali smo na Makedonskom kako bi dali tezinu na celu ovu pricu koja se odvijala na 820km udaljenosti I kako ne bi zaboravili da kroz celi proces pisali smo mail-ove na neki nas Hrvatski Smile. Zelimo da ovo nase pismo bude zahvalnicu za d-r Zdravka Svetlicic koja zasluzuje puno postovanje za njen rad.

Zelelimo vam se zahvaliti za sve sto ucinili za nas Lester!!!

Veterinarski nalazi:

Hip je veseo i razigran pas,vrlo aktivan,neumoran. Prošle zime obiteljski smo otputovali,a Hipa ostavili susjedima na čuvanje. Nakon našeg povratka bio je vrlo tužan,bezvoljan za bilo kakve aktivnosti. Prvih par dana smo to pripisivali ljutnji što smo ga ostavili. Međutim,iz dana u dan,postajao je sve depresivniji,kretao se sve manje da bi počeo i šepati. Nastupilo je grickanje šapa,a povremeno i repa. Čupao je dlačice,otvarao ranice i sve intezivnije gubio dlaku. Takoreći prestao se i kretati. U međuvremenu smo kontaktirali veterinara i ustanovili da boluje od lišmanioze. Preporučeno nam je da koristi tablete Alopurinol te da će terapija trajati cijeli njegov životni vijek,jer se radi o neizlječivoj bolesti.

Tako nešto bilo je vrlo teško prihvatiti te je počela naša potraga za lijekom. I na našu sreću potraga nas je dovela do dr. Zdravke Svetličić i njene homeopatske terapije. Vrlo brzo smo stupili u kontakt i započeli sa preporučenom terapijom. Već nakon par dana terapije bili su vidljivi pomaci u kretanju i raspoloženju,a nakon toga su i ranice počele nestajati,dlaka rasti. Za nepunih mjesec dana on je opet bio onaj naš „stari“ Hip.
Analizu krvi smo napravili nakon šest mjeseci i utvrdili da je naš ljubimac izliječen.

Veliko hvala dr. Zdravki!Veterinarski nalazi: